ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΔΕΠΥ): ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΙ

ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ (ΔΕΠΥ): ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΙ

ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ 5-18 ΕΤΩΝ (ΜΕΡΟΣ ΙΙ)

Διάγνωση ΔΕΠΥ: τι εξετάζουν οι επαγγελματίες 

Τα παιδιά μπορεί να διαγνωστούν με 1 από τους 3 τύπους διαταραχής ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους:

Μικτός τύπος ΔΕΠΥ: τα παιδιά με αυτόν τον τύπο έχουν τόσο υπερκινητικά/παρορμητικά όσο και αφηρημένα χαρακτηριστικά. Τείνουν να δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν, είναι αγχωμένα ή ανήσυχα και είναι πάντα εν κινήσει. Συχνά ενεργούν χωρίς να σκέφτονται τα πράγματα.

Απρόσεκτος/αφηρημένος τύπος ΔΕΠΥ: τα παιδιά με αυτόν τον τύπο έχουν κυρίως απρόσεκτα /αφηρημένα χαρακτηριστικά. Τείνουν να δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν, να θυμηθούν οδηγίες, να δώσουν προσοχή και να ολοκληρώσουν εργασίες.

ΔΕΠΥ υπερκινητικός/παρορμητικός τύπος: τα παιδιά με αυτόν τον τύπο έχουν κυρίως υπερκινητικά και παρορμητικά χαρακτηριστικά. Είναι πάντα εν κινήσει, δυσκολεύονται να επιβραδύνουν και συχνά ενεργούν χωρίς να σκέφτονται καλά τα πράγματα.

Όταν οι επαγγελματίες υγείας εξετάζουν εάν ένα παιδί έχει ΔΕΠΥ, θα εξετάσουν πράγματα όπως τα εξής:

  • Ηλικία: τα χαρακτηριστικά εμφανίστηκαν πριν από την ηλικία των 12 ετών. 
  • Αριθμός χαρακτηριστικών: η διάγνωση εξαρτάται από το πόσα απρόσεκτα και υπερκινητικά/παρορμητικά χαρακτηριστικά έχει ένα παιδί. 
  • Διάρκεια χαρακτηριστικών: τα χαρακτηριστικά είναι παρόντα για τουλάχιστον 6 μήνες και μπορούν να εμφανιστούν σε περισσότερα από ένα περιβάλλοντα – για παράδειγμα, στο σπίτι και στο σχολείο. 
  • Σοβαρότητα χαρακτηριστικών: τα χαρακτηριστικά είναι παρόντα τις περισσότερες φορές και επηρεάζουν σημαντικά τη ζωή του παιδιού.

Η διάγνωση της ΔΕΠΥ δεν είναι εύκολη επειδή η ΔΕΠΥ μπορεί να επικαλύπτεται με άλλες καταστάσεις. Αλλά η σωστή διάγνωση σημαίνει ότι το παιδί σας μπορεί να λάβει τις σωστές θεραπείες και υποστήριξη.

Λήψη διάγνωσης ΔΕΠΥ 

Είναι σημαντικό να διαγνωστεί η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) όσο το δυνατόν νωρίτερα, ώστε τα παιδιά να έχουν υποστήριξη.

 Όσο νωρίτερα διαγνωστεί, τόσο νωρίτερα εσείς και οι επαγγελματίες υγείας του παιδιού σας μπορείτε να επεξεργαστείτε ένα σχέδιο για να υποστηρίξετε το παιδί σας και να αξιοποιήσετε τα δυνατά του σημεία.

Αν αναρωτιέστε αν το παιδί σας έχει ΔΕΠΥ, ο παιδίατρος  σας είναι ένα καλό μέρος για να ξεκινήσετε. Εκείνος  μπορεί να παραπέμψει το παιδί σας σε, ψυχολόγο ή ψυχίατρο, ο οποίος μπορεί να εξετάσει τα χαρακτηριστικά του παιδιού σας και να βρει τι σημαίνουν αυτά τα χαρακτηριστικά.

Η διαδικασία διάγνωσης μπορεί να περιλαμβάνει τα περισσότερα, αν όχι όλα, από τα ακόλουθα:

  • μια συνέντευξη με εσάς και τους άλλους φροντιστές του παιδιού σας
  • μια συνέντευξη με το παιδί σας 
  • ερωτήσεις σχετικά με τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά του παιδιού σας
  • πληροφορίες από τους δασκάλους του παιδιού σας.

Το παιδί σας μπορεί επίσης να έχει άλλες αξιολογήσεις, όπως:

  • ελέγχους ανάπτυξης, μάθησης, εκπαίδευσης ή IQ 
  • έλεγχοι γλώσσας, ομιλίας και κίνησης 
  • γενικούς ελέγχους υγείας
  • τεστ όρασης και ακοής.

Μερικές φορές η ΔΕΠ-Υ δεν διαγιγνώσκεται παρά αργότερα στην παιδική ηλικία ή στην εφηβεία. Αυτό συμβαίνει όταν τα παιδιά έχουν περισσότερες σχολικές εργασίες και περνούν από κοινωνικές και συναισθηματικές αλλαγές. Χαρακτηριστικά που δεν είχατε παρατηρήσει πριν μπορεί να γίνουν πιο εμφανή λόγω αυτών των προκλήσεων και αλλαγών.

ΔΕΠΥ και έφηβοι

Τα παιδιά με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) μπορεί να βρουν ότι τα εφηβικά χρόνια φέρνουν επιπλέον προκλήσεις. 

Από την άλλη πλευρά, το παιδί σας μπορεί επίσης να έχει δημιουργήσει ορισμένες στρατηγικές για να αξιοποιήσει στο έπακρο τα δυνατά σημεία της ΔΕΠΥ και να διαχειριστεί τις δυσκολίες του.

Επίσης, καθώς το παιδί σας μεγαλώνει, τα χαρακτηριστικά της ΔΕΠΥ μπορεί να αλλάξουν. Για παράδειγμα, το παιδί σας μπορεί να εξακολουθεί να έχει δυσκολία να εστιάσει, να θυμηθεί πράγματα και να σκεφτεί πριν ενεργήσει, αλλά μπορεί να είναι λιγότερο υπερκινητικό. 

Μερικά παιδιά μπορεί να μην έχουν πλέον χαρακτηριστικά ΔΕΠΥ όταν είναι ενήλικες, αλλά άλλα θα συνεχίσουν να έχουν ΔΕΠΥ στην ενήλικο ζωή.